চুটিগল্প

চুটিগল্প:-জীৱনৰ ৰং

              চৰম দুৰ্যোগৰ সেই দিনবোৰতে তেওঁ আহিছিল মোৰ জীৱনলৈ।ভাঙি পৰা মইজনীক তুলি ধৰিছিল আলফুলকৈ।ক'ব নোৱাৰাকৈয়ে মই তেওঁৰ ওচৰত উদঙাই দিছিলো হৃদয়ৰ সকলো যন্ত্ৰণা। হিয়া উজাৰি কান্দিছিলোঁ, তেওঁ বুজাইছিল।গভীৰ জীৱনবোধেৰে ভৰপূৰ তেওঁ কথাবিলাকে মোক লাহে লাহে প্ৰভাৱিত কৰিছিল।লাহে লাহে জী উঠিছিলোঁ তেওঁৰ সাহসত।হয় জীৱন যুদ্ধত অৱতীৰ্ণ হ'বৰ বাবে এখনি মৰম আৰু বিশ্বাসৰ হাত খুবেই প্ৰয়োজন।তেওঁৰ ওচৰত মই সেই খিনি দেখিছিলোঁ আৰু এক নামবিহীন সম্পৰ্কৰে বান্ধ খাই পৰিছিলোঁ   আমি।

           জীৱনটো বিচৰাৰ দৰে সকলোৱে সজাব নোৱাৰে।জীৱন সকলোৰে বাবে সহজো নহয়।চুটি জীৱনটোত পোৱাখিনি লৈ আগুৱাব পাৰিলেই মানুহ সুখী হ'ব পাৰে।হয় তেঁৱেই কৈছিল এনেদৰে।ময়ো চেষ্টা কৰিছিলো সুখী হ'বলৈ। নোপোৱাবোৰ পাহৰি পোৱাখিনিৰে জীৱন সজাবলৈ কৰা আখৰাত ক্ৰমাৎ আঁতৰি আহিছিলোঁ আপোন মানুহবোৰৰ পৰা।অধ্যাপিকা হিচাপে নতুন চহৰ খনত থাকিবলৈ লোৱাৰ পাছত এক সৰলৰৈখিক গতিৰে আগ বাঢ়িছিল মোৰ জীৱন।সময় বোৰ বৰ তড়িৎ গতিৰে পাৰ হৈছিল।চিনাকি মানুহবোৰ বিলীন হৈছিল পাহৰণিৰ গৰ্ভত।আৰু খুব স্বার্থপৰৰ দৰে মইও মোৰ সুখবোৰৰ লগত বিলীন হৈ গৈছিলোঁ।তেওঁৰ লগত সকলো যোগাযোগ বন্ধ হৈ গৈছিল।এক কথাত ক'বলৈ গ'লে তেওঁক পাহৰিয়েই পেলাইছিলোঁ মই আৰু এদিন কাকতালীয় ভাবে পুনৰ লগ হৈছিল আমাৰ চহৰ খনৰ মাজমজিয়াত অনুষ্ঠিত হোৱা এখন কবি সন্মিলনত।মন্ত্ৰমুগ্ধ   হৈছিলোঁ তেওঁৰ শব্দৰ মায়াজালত। তেওঁক মাত নিদিয়াকৈয়ে লাহেকৈ ওলাই আহিছিলোঁ বাহিৰলৈ।

"হেই মী, কি হ'ল মাত এষাৰ নিদিয়াকৈয়ে যাবলৈ ওলাইছা?"----চিৰপৰিচিত কন্ঠৰে তেওঁ মাত দিছিল পাছৰ পৰা।

"নাই মানে তুমি বিজি আছিলা যে সেই কাৰণে.."

অপ্ৰস্তুত হৈ কথমপি মাত দিছিলোঁ মই।

"কেনে আছা মী? বহুত দিনৰ মূৰত আমি লগ হ'লো নহয়নে?"

এৰা বহুত দিনৰ মূৰত লগ হ'লো আমি।শেষ বাৰৰ বাবে তেওঁক ক'ত লগ পাইছিলোঁ ভালকৈ মনত পেলাব নোৱাৰিলোঁ।হয়তু কলেজৰ কেণ্টিনত,হয়তু কলেজ তিনিআলিৰ সেই কৃষ্ণচূড়াজোপাৰ তলত য'ত প্ৰায়েই লগ হৈছিলোঁ আমি।আজিৰ পৰা পোন্ধৰ বছৰৰ আগৰ দিনবোৰলৈ মনটো ঢাপলি মেলিলে।

        হায়াৰ চেকেণ্ডৰী সুখ্যাতিৰে পাছ কৰি বহু সপোন বুকুত বান্ধি কলেজত নামভৰ্তি কৰিছিলোঁ।মা দেউতাৰ বহু সপোন আছিল মোক লৈ।মইও নিজৰ লক্ষ্যত উপনীত হ'বৰ বাবে পঢ়া শুনাৰ মাজতে ব্যস্ত হৈ পৰিছিলোঁ।কিন্তু ভবাৰ মতে নহ'ল।আন দহজনী ছোৱালীৰ দৰে মোৰ জীৱনলৈও প্ৰেম আহিল অতি সংগোপনে।হয়, মই প্ৰেমত পৰিলোঁ নজনাকৈয়ে।মইও হেৰাই গ'লো প্ৰেমৰ মায়াময় জগতত।কিন্তু মোৰ মোহভংগ হ'বলৈ বেছি সময় নালাগিল।খুব কম সময়ৰ ভিতৰতে মই  গম পাইছিলোঁ যে মই যাক ভাল পাইছিলোঁ ,যাৰ প্ৰেমত হাবুডুবু খাই ফুৰিছিলোঁ তেওঁ আচলতে এজন প্ৰবঞ্চকহে আছিল।মোৰ হিয়া ভাগি চূৰ্ণ-বিচূৰ্ণ হৈছিল।এই ঘটনাই মোৰ পঢ়া শুনাটো বহুত ক্ষতি কৰিছিল।ফলত ৰিজাল্ট ভবামতে হোৱা নাছিল।ৰিজাল্ট দিয়াৰ পাছত মই বেছিকৈ ভাগি পৰিছিলোঁ।জীৱনৰ প্ৰতি মায়া নোহোৱা হৈ পৰিছিল।আৰু তেনে সময়তে এদিন এগৰাকী বান্ধৱীৰ জৰিয়তে চিনাকি হৈছিল তেওঁৰ লগত।মোৰ দুখৰ দিনবোৰত ভগৱানে যেন তেওঁক পঠাই দিছিল মোৰ ওচৰলৈ মোৰ তেনে অনুভৱ হৈছিল।তেওঁৰ প্ৰেৰণাত পুনৰ জী উঠিছিলোঁ মই।নতুনকৈ চাবলৈ শিকিলোঁ জীৱনক।আৰু পুনৰ নতুন উদ্যমেৰে পঢ়া শুনাত মন দিলোঁ।তাৰ পাছত আৰু পাছলৈ উভটি চোৱা নাই। তাৰ দুবছৰৰ পাছত  উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে বিশ্ববিদ্যালয়,পি এইচ, ডি আৰু এতিয়া এগৰাকী অধ্যাপিকা হোৱালৈকে সময়বোৰ ইমান খৰকৈ পাৰ হ'ল যে গমেই নাপালো।

          "কি হ'ল মী?ক'ত হেৰাই গ'লা?কিবা এটা সুধি আছোঁ তোমাক।"

         "অহ, আছোঁ ভালে।তোমাৰ কেনে?"

       " ব'লা ক'ৰবাত বহি কথা পাতো।"

           মন্ত্ৰমুগ্ধ ৰ দৰে তেওঁৰ পাছে পাছে ৰেষ্টুৰেণ্ট খনলৈ সোমাই গ'লো।একেই আছে তেওঁ।পোন্ধৰ বছৰ আগৰ দৰেই।একেই প্ৰাণোচ্ছল, একেই ল'ৰামটীয়া।তেওঁ ৱেইটাৰ জনক কিবাকিবি অৰ্ডাৰ দিলে।

          "তোমাৰ কথা কোৱা।সংসাৰ  কেনে চলিছে?"--এইবাৰ মই সুধিলোঁ।

          "মোৰ খবৰ ঠিকেই আছে।তোমাৰ খবৰ কোৱা।কি হ'ল,বিয়াৰ কথা নাভাবা নেকি?সদায় এনেকৈয়ে থাকিম বুলি ভাবিছা নেকি?" 

          বিয়া, এৰা বিয়াৰ কথা লৈয়ে সদায় অশান্তি মোৰ। বিয়া হ'বলৈ মোৰ অলপো মন নাই ।মই এনেকৈয়ে সুখী।কিন্তু মোৰ কথা কোনে শুনে।ঘৰৰ মানুহ, মিতিৰ কুটুম, বংশ পৰিয়াল সকলোৰে নেৰানেপেৰা চেষ্টা মোৰ বিয়াখন পাতিবলৈ।ঘৰলৈ ফোন কৰিলেই মাৰ লগত সদায় এই কথা লৈয়ে এখন অশান্তি হয়..।আজিকালি সেয়ে ফোন কৰা কমায়েই দিছোঁ।

         " মা দেউতাৰ মোৰ বিয়াখনক লৈয়ে চিন্তা।মোৰ কিন্তু বিয়াৰ হ'বলৈ মন নাই এতিয়া। মই এইবোৰ বিষয় জঞ্জালৰ পৰা মুক্ত হৈয়ে থাকিব খোজো "--মই ক'লো।

       "আচলতে কি জানা মী, মানুহৰ জীৱনটো বৰ চুটি।জীয়াই থকা দিনকেইটা  প্ৰতিটো দিনেই উদযাপন কৰিবলৈ শিকিব লাগে।তুমি আজি কেৱল নিজৰ কথা ভাবি বিয়া নহওঁ বুলি ভাবি আছা।কিন্তু তোমাৰ মা-দেউতা ৰ কথাও এবাৰ ভাবা।তেওঁলোকে তোমাৰ বিয়াখন পাতিবলৈ কিমান হেঁপাহেৰে বাট চাই আছে।কেতিয়াবা নিজৰ পৃথিৱীখনৰ পৰা ওলাই আহি আনৰ দৃষ্টিভঙ্গীৰে চাবলৈ শিকিবাচোন, সম্পৰ্ক বোৰক সময় আৰু সন্মান দি চাবাচোন এবাৰ।জীৱনটো সুখৰ হৈ উঠিব।তুমি আজি অকলে থাকি ভাল পাইছা, কিন্তু জীৱনত  কেতিয়াবা এনে সময় আহিব যেতিয়া তোমাৰ কাষত আপোন মানুহ এজনৰ অভাৱ বৰকৈ অনুভৱ কৰিবা।"

 তেওঁ আৰু কিবাকিবি কৈছিল।মই মাথোঁ শুনি গৈছিলোঁ।আৰু তেওঁৰ পৰা বিদায় লৈ ঘৰলৈ আহোঁতে ওৰে ৰাস্তা মই তেওঁৰ কথাবোৰকে ভাবি আহিলোঁ।হয় ঠিকেই কৈছে তেওঁ জীৱনৰ একান্ত সুখ দুখ বোৰ ভগাই ল'বলৈ এজন সংগীৰ খুবেই প্ৰয়োজন।

       ঘৰ পাওঁতেই ফোনটো বাজি উঠিল ।মায়ে ফোন কৰিছে পৰহিলৈ ল'ৰা এজন অহাৰ কথা কৈছে।যাব পাৰিম নেকি সুধিছে।মই পাছত পাতিম বুলি ফোন টো কাটি দিলোঁ। হয় জীৱনটো খুবেই চুটি । 

         ফোনটো হাতত লৈ মাৰ নম্বৰ ডায়েল কৰিলোঁ।

      "  মা, মই কালিলৈ ঘৰলৈ যাম।তেওঁলোকক আহিবলৈ কবা"।

        হঠাৎ মনৰ পৰা ডাঙৰ বোজা এটা খহি পৰা যেন লাগিল।হয়, তেওঁ ঠিকেই কৈছিল জীৱনটো সঁচাকৈয়ে অনুপম।

মৌচুমী কলিতা,মাজুলী

ৰচনা কাল:২৮/০৮/২০২১

ব'হাগ বিহুত ব্যৱহাৰ কৰা কেইবিধ মান উদ্ভিদৰ ঔষধি গুণ

 অসমীয়া লোকবিশ্বাস অনুসৰি গৰু বিহুৰ দিনা এশ এবিধ শাক খালে গোটেই বছৰটোলৈ শৰীৰ সুস্থ হৈ থাকে।তলত কেইবিধমান শাকৰ ঔষধি গুণ উল্লেখ কৰা হ'ল---

অপৰাজিতা:-অপৰাজিতা ফুলৰ শিপাৰ ৰস খালে নাৰ্ভৰ সমস্যা ভাল হয় আৰু বগা অপৰাজিতাৰ দক্ষিণ ফালৰ শিপা দুআঙুল গৰ্ভৱতী মানুহে কেঁচা সূতাৰে বান্ধি কঁকালত পিন্ধিলে গৰ্ভপাত নহয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।

কলমৌ শাক:-কলমৌ পাতৰ ৰস গাখীৰৰ লগত খালে নিদ্ৰাহীনতা দূৰ হয়।কলমৌ শাকত বসন্ত ৰোগৰ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা আছে।

জিলমিল:-পিত্তৰোগ, বাতবিষ,মহিলাৰ বগাস্ৰাৱ ৰোগৰ বাবে জিলমিল উপকাৰী।

পিৰালী পালেং:-ৰক্তহীনতা হ'লে ইয়াৰ পাতৰ ৰস খালে ভাল হয়।

কচু:-ঠাৰি আৰু পাত ৰক্ত বৰ্ধক।

পালেং:-পালেং শাকৰ প্ৰচুৰ পৰিমাণে আইৰণ থাকে।

দূৱৰী বন:-অনিয়মীত ঋতুস্ৰাৱ দূৰ কৰে।

নৰসিংহ:-পেটৰ ৰোগৰ বাবে উপকাৰী।

ঢেকীয়া:-ঢেকীয়া শাক খালে যৌন শক্তি বৃদ্ধি পায়।

মহানিম:-ছালৰ ৰোগৰ বাবে উপকাৰী।

তিতাফুল:-কাহ আৰু কৃমি নাশ কৰে।

লাই:-মধুমেহ ৰোগৰ বাবে ভাল ।

সংগ্ৰহ:-

প্ৰান্তিক ১এপ্ৰিল,২০১৬

স্বাধীনতা আন্দোলনত অসম

স্বাধীনতা আন্দোলনত অসম

                  বৃটিছসকলক আমাৰ দেশৰ পৰা বিতাড়িত কৰিবৰ বাবে গোটেই দেশজুৰি যি যুজঁ বা বিদ্ৰোহে গা কৰি উঠিছিল তাৰ প্ৰভাৱ দেশৰ আন ৰাজ্যৰ লগতে আমাৰ অসমতো পৰিছিল।অসমত হোৱা এই বিদ্রোহসমূহত বহুতো অসমীয়াই অংশগ্ৰহণ কৰি দেশৰ হকে প্ৰাণ আহুতি দিছিল।১৮২৬ চনত "ইয়াণ্ডাবু সন্ধি" ৰ চৰ্ত অনুসাৰে অসমখন বৃটিছ অধীনলৈ যায় আৰু লগে লগে ছশ বছৰীয়া আহোম ৰাজত্বৰ অন্ত পৰে।আৰু তেতিয়াৰ পৰাই অসমীয়া লোকসকল বৃটিছ বিৰোধী হৈ পৰে।১৮২৬ চনত বৃটিছ শাসনৰ বিৰোধিতা কৰা প্ৰথম অসমীয়া ব্যক্তি আছিল গোমধৰ কোঁৱৰ।তেওঁক ইংৰাজসকলে বন্দী কৰিছিল।১৮৩০ চনত পিয়লি ফুকনে ইংৰাজক অসমৰ পৰা খেদিবলৈ বিদ্রোহ কৰিছিল।কিন্তু ৰংপুৰত চিপাহীৰ চাউনীত জুই দিয়াৰ অপৰাধত পিয়লি ফুকন আৰু তেওঁৰ সহযোগী জীউৰাম দুলীয়াক ফাঁচী দিয়া হয়।১৮৩৯ চনত চিংফৌসকলে বিদ্ৰোহ কৰে।ব্ৰিটিছে এই বিদ্ৰোহ কঠোৰ হাতেৰে দমন কৰে।১৮৫৭ চনত বৃটিছ শাসনৰ বিৰুদ্ধে ভাৰতত এক ডাঙৰ বিদ্ৰোহ আৰম্ভ হৈছিল।ইয়াকে চিপাহী বিদ্ৰোহ বোলা হয়।অসমত চিপাহী বিদ্ৰোহৰ গুৰি ধৰিছিল মণিৰাম দেৱানে।ইংৰাজে এই বিদ্রোহৰ উমান পাই মণিৰাম দেৱান আৰু তেওঁৰ সহযোগী পিয়লি বৰুৱাক যোৰহাটত ফাঁচী দিয়ে।

                ইংৰাজসকলে অসমীয়াসকলৰ ওপৰত দমন আৰু শোষণ কৰিছিল।১৮৫৮ চনত ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীৰ হাতৰ পৰা সমগ্ৰ ভাৰতবৰ্ষৰ লগতে অসমৰ শাসনভাৰো বৃটিছ চৰকাৰে লয়।১৮৫৭ চনত হোৱা চিপাহী বিদ্ৰোহৰ খৰছ বহন কৰিবৰ বাবে চৰকাৰে মাটিৰ খাজনাৰ পৰিমাণ বঢ়াই দিছিল।কাঠ, বাঁহ বেত, আনকি তামোল পানৰ ওপৰতো কৰ আৰোপ কৰিছিল।ইয়াৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবৰ বাবেই অসমৰ কৃষকসকলে "কৃষক বিদ্ৰোহ"আৰম্ভ কৰিছিল।নগাঁৱৰ ফুলগুৰিত(১৮৬১),দৰং জিলাৰ পথৰুঘাটত(১৮৯৪),কামৰূপ জিলাৰ ৰঙিয়া(১৮৯৪),নলবাৰী, বজালী, বৰপেটা, বৰমা, হাজো, বৰভাগ, নামবৰভাগ, লাছিমা,টিহু আদি ঠাইত কৃষক বিদ্রোহ বিয়পি পৰিছিল।

পথৰুঘাটৰ কৃষক বিদ্ৰোহত১৪০ জন কৃষক বৃটিছৰ গুলিত নিহত হৈছিল আৰু বহুতো লোক ঘূনীয়া হৈছিল।ৰঙিয়া ৰাইজমেলত ভাগ লোৱা ২৭ জন লোক বৃটিছৰ গুলিত নিহত হৈছিল আৰু বহু আহত হৈছিল।

            ইয়াৰ কিছুবছৰৰ পাছতেই মহামানব মহাত্মা গান্ধীৰ নেতৃত্বত সমগ্ৰ ভাৰততে অহিংস গণতান্ত্ৰিক আন্দোলন আৰম্ভ হয়।অসমতো এই আন্দোলনে ব্যাপক সঁহাৰি লাভ কৰিছিল।মহাত্মা গান্ধীৰ আহ্বানক সঁহাৰি জনাই ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ হকে কৰা এই আন্দোলনত অসমৰ বহুতো পুৰুষ মহিলাই অংশগ্ৰহণ কৰিছিল আৰু বহুলোকে প্ৰাণ বলিদান দিছিল।

            ১৯২০-২১ চনত মহাত্মা গান্ধীৰ নেতৃত্বত আৰম্ভ হোৱা অসহযোগ আন্দোলনত সমগ্ৰ অসমবাসীয়ে ভাগ লৈছিল।এই আন্দোলনৰ আৰম্ভণিতে মহাত্মা গান্ধী অসমলৈ আহি বিদেশী কাপোৰ বৰ্জন কৰি স্বদেশী কাপোৰ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছিল।গান্ধীজীয়ে ঘৰে ঘৰে  যঁতৰত সূতা কাটি কাপোৰ ববলৈ অসমীয়া শিপিনীসকলক উৎসাহিত কৰিছিল।অসমত এই আন্দোলনত নেতৃত্ব দিয়া ব্যক্তি সকল আছিল-চন্দ্ৰনাথ শৰ্মা,তৰুণৰাম ফুকন, নলিনীবালা দেৱী, নবীনচন্দ্ৰ বৰদলৈ, শ্যামাচৰণ দেৱ, হাজী মতছিম  আলী চৌধুৰী,গঙ্গাদয়াল দীক্ষিত আদি।এই আন্দোলনত যোগদান কৰা প্ৰায় চাৰিহাজাৰ লোকক ইংৰাজ চৰকাৰে কাৰাবন্দী কৰে।

          ১৯৩০-৩২ চনলৈ ইংৰাজ চৰকাৰৰ আইনবোৰৰ বিৰুদ্ধে "আইন অমান্য আন্দোলন"হৈছিল।এই আন্দোলনত অংশগ্ৰহণ কৰা অসমৰ ব্যক্তিসকল হৈছে-হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা, অমিয় কুমাৰ দাস, ৰমণী মোহন ৰায়, সিদ্ধিনাথ শৰ্মা, চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানী পুষ্পলতা দাস, গোলাম ছবিৰ খান আদি।

             ১৯৪২ চনৰ ৮ আগষ্ট তাৰিখে গোটেই ভাৰতবৰ্ষত মহাত্মা গান্ধীৰ নেতৃত্বত "ভাৰত ত্যাগ' আন্দোলন আৰম্ভ হয়।অসমত এই আন্দোলনত নেতৃত্ব দিয়া লোকসকল হৈছে--গোপীনাথ বৰদলৈ, বিষ্ণুৰাম মেধি, ফখৰুদ্দিন আলী আহমদ, কমলা মিৰি, অৰুণকুমাৰ দে,সৰলা বালা দেৱ, মঃ তৈয়বুল্লা  আদি।ব্ৰিটিছে অতি কঠোৰ ভাবে এই আন্দোলন দমন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।ফলত ইংৰাজৰ হাতত বহুতো অসমীয়াই  প্ৰাণ আহুতি দিব লগা হৈছিল।সেই মহান শ্বহীদ সকল হৈছে-কনকলতা, মুকুন্দ কাকতি, মহীৰাম কোঁচ, মনবৰ নাথ, নুমলী নাথ, মণি কছাৰী, নিধানু ৰাজবংশী,কমলা মিৰি, ভোগেশ্বৰী ফুকননী, ঠগিৰাম সুত, লক্ষীকান্ত হাজৰিকা, কুশল কোঁৱৰ, তিলক ডেকা আদি।

                ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ পিছত ইংৰাজে ভাৰতবৰ্ষক তেওঁলোকৰ অধীনত ৰখা সম্ভৱ নহ'ব বুলি ভাবি   ১৯৪৭ চনৰ ১৫ আগষ্ট তাৰিখে দেশৰ শাসনভাৰ দেশবাসীৰ হাতত গতাই দিয়ে।তেতিয়াৰ পৰাই আমি বৃটিছৰ শাসনৰ পৰা  স্বাধীনতা লাভ কৰো আৰু ১৫ আগষ্ট তাৰিখটো সমগ্ৰ ভাৰতবাসীয়ে "স্বাধীনতা দিৱস" হিচাপে পালন কৰা হয়।

Importance of Women Education

Importance of Women Education :-

(নাৰী শিক্ষাৰ প্ৰয়োজনীয়তা)

এখন দেশৰ ভবিষ্যত নিৰ্ভৰ কৰে দেশখনৰ শিক্ষা ব্যৱস্থাৰ ওপৰত।শিক্ষা ব্যৱস্থাৰ ওপৰতে এখন দেশৰ আভ্যন্তৰীণ বিকাশ ও নিৰ্ভৰ কৰে।এখন দেশৰ শিক্ষা ব্যৱস্থাৰ লগত বিশেষভাৱে গুৰুত্বপূৰ্ণ হৈছে মহিলাসকলৰ শিক্ষা।মহিলাসকল শিক্ষিত হ'লেহে তেওঁলোকৰ মাধ্যমেৰে সমাজলৈ শিক্ষা সম্পচাৰিত হ'ব।মাতৃ হ'ল শিশুসকলৰ প্ৰথম শিক্ষয়িত্ৰী।জন্মৰ পৰা বিদ্যালয়লৈ যোৱা সময়খিনিলৈ শিশুৰ বিকাশৰ ক্ষেত্ৰত মাকৰ ভূমিকা গুৰুত্বপূৰ্ণ।সেয়েহে মাতৃসকল শিক্ষিত হোৱাটো প্ৰয়োজন।মহিলাসকল শিক্ষিত হ'লেহে শিশুসকল শিক্ষিত হ'ব আৰু শিশুসকল শিক্ষিত হ'লেহে দেশৰ পৰা নিৰক্ষৰতা দূৰ হ'ব।এই প্ৰসংগত ভাৰতৰ প্ৰথম প্ৰধানমন্ত্ৰী পণ্ডিত জৱাহৰলাল নেহেৰুদেৱে কৈছিল----

"When you educate a man, you educate an individual and when you educate a woman you educate a whole family"

           এগৰাকী শিক্ষিত মাতৃয়ে পৰিয়ালটোৰ সু -শিক্ষাৰ লগতে সু -স্বাস্থ্যৰ অধিকাৰী কৰিব পাৰে আৰু বৃত্তিমূলক শিক্ষাৰ জৰিয়তে পৰিয়ালৰ আয়ৰ মাত্ৰাও বঢ়াব পাৰে।প্ৰকৃত শিক্ষা আহৰণে নাৰীসকলক সমাজত চলি থকা বিভিন্ন শোষণৰ বিৰুদ্ধে মাত মতাৰ বাবে সবল কৰি তোলে।

         " The University Educatoin Commission-1948-49"(বিশ্ববিদ্যালয় শিক্ষা আয়োগ)ৰ মতে"নাৰী শিক্ষাৰ অবিহনে আমি মানুহ শিক্ষিত হোৱা বুলি ক'ব নোৱাৰো, যদি সাৰ্বজনীন শিক্ষা কেৱল পুৰুষ বা মহিলাৰ মাজতে সীমাবদ্ধ হৈ থাকে তেতিয়াহ'লে নিঃসন্দেহে এই প্ৰবাহ পিছৰ প্ৰজত্মৰ মাজতো বৰ্তি থাকিব।সাৰ্বজনীন শিক্ষা পুৰুষ মহিলা উভয়ৰ কাৰণে অতি প্ৰয়োজনীয়, কাৰণ শিক্ষাই মানুহক বৌদ্ধিক দিশত আগবঢ়াই লৈ যাব পাৰে লগতে ই এজন মানুহক সমাজৰ আৰু দেশৰ উপযোগীকৈ উৎপাদনক্ষম হিচাপে গঢ় দিয়াত সহায় কৰে।"

            স্বাধীনোত্তৰ কালছোৱাত আমাৰ দেশত নাৰী শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিছিল যদিও দেশখনৰ অৰ্থসামাজিক উন্নতিৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত এতিয়াও প্ৰচুৰ পৰিমাণে লিংগ বৈষম্য থকা পৰিলক্ষিত হয়। 2001 চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ভাৰতৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ 49%মহিলা।অৰ্থাৎ আমাৰ দেশৰ প্ৰায় আধা জনসংখ্যাই হৈছে মহিলা।2001 চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ভাৰতৰ মহিলাৰ স্বাক্ষৰতাৰ হাৰ 53.67%।ইয়াৰে 72.99% নগৰ অঞ্চলৰ আৰু 46.58% গ্ৰাম্য অঞ্চলৰ।ঠিক সেইদৰে প্ৰাথমিক শিক্ষা গ্ৰহণ কৰা ছোৱালীৰ 24.82% পঞ্চম শ্ৰেণীলৈকে পঢ়াৰ পাছতেই বিদ্যালয় ত্যাগ কৰে আৰু উচ্চ প্ৰাথমিক স্তৰত 50.76% শতাংশ ছোৱালীয়ে বিদ্যালয় ত্যাগ কৰি ঘৰুৱা কামত মনোনিবেশ কৰে।আনহাতে 2011 চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ভাৰতৰ স্বাক্ষৰতাৰ হাৰ 74.04%আৰু ইয়াৰে 65.46% মহিলা আৰু 82.14% পুৰুষ।ইয়াৰ পৰা দেখা যায় যে পূৰ্বৰ তুলনাত  স্বাক্ষৰতাৰ হাৰ বৃদ্ধি পালেও এতিয়াও পুৰুষৰ তুলনাত মহিলাসকল পিছ পৰি আছে।

          "ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষানীতি-1986"য়ে সামাজিক আৰু অৰ্থনৈতিক কাৰ্য -কলাপত নাৰীৰ সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণৰ বাবে নাৰী শিক্ষাৰ ওপৰত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিছে।এই নীতি অনুসৰি-"Education will be used as an agent of basic change in the status of women." ইয়াৰোপৰি "ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতি-1986'য়ে শিক্ষা আহৰণৰ বাধা দূৰ কৰি মহিলা স্বাক্ষৰতা বৃদ্ধি কৰা, প্ৰাথমিক শিক্ষা সবল কৰাৰ বিশেষ সহায়ক সেৱা আৰু নিৰীক্ষণৰ ব্যৱস্থা কৰিছে।

           "ৰাষ্ট্ৰীয় মহিলা সৱলীকৰণ নীতি---2001" য়ে মহিলাসকলৰ শিক্ষাৰ কিছুমান দিশত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিছিল।সেইবোৰ হৈছে--মহিলাসকলৰ সম- সুবিধা,বৈষম্যতা দূৰ কৰা, শিক্ষাৰ সাৰ্বজনীনকৰণ,লিংগ সচেতন পাঠ্যক্ৰম, শিক্ষাত লিংগ বৈষম্য দূৰীকৰণ আদি।

           নাৰী শিক্ষা বিকাশৰ ক্ষেত্ৰত বিভিন্ন ধৰণৰ সমস্যা এতিয়াও আমাৰ সমাজত বিদ্যমান।বৰ্তমান সময়তো বহুতো অঞ্চলত পিতৃ-মাতৃৰ অজ্ঞতা আৰু নিৰক্ষৰতাৰ বাবে বহুতো ছোৱালীয়ে শিক্ষা লাভৰ পৰা বঞ্চিত হৈ আছে।এতিয়াও কিছুমান অঞ্চলত কু-সংস্কাৰ আৰু ৰক্ষণশীল মনোভাৱৰ বাবে ছোৱালীয়ে আধাতে পঢ়া সামৰিব লগা হয়। ছোৱালীৰ বাবে সুকীয়া শিক্ষানুষ্ঠানৰ অভাৱেও নাৰী শিক্ষা বিকাশত বাধাৰ সৃষ্টি কৰিছে।যাতায়তৰ অসুবিধা, শিক্ষানুষ্ঠানৰ দূৰত্ব, আৰ্থিক সমস্যাৰ বাবেও বহু নাৰীয়ে শিক্ষা লাভৰ পৰা বঞ্চিত হয়।নাৰী শিক্ষা প্ৰসাৰৰ বাবে এই সমস্যাসমূহ দূৰ কৰি নাৰী সকলক শিক্ষাৰ প্ৰতি আগ্ৰহী কৰি তুলিব লাগিব।এই ক্ষেত্ৰত পিতৃ-মাতৃ, অভিভাৱকসকলৰ লগতে সামাজিক সহযোগিতা নিতান্তই প্ৰয়োজনীয়।

            

         

Role of the education in women empowerment

Role of the Education in Women Empowerment:-

(নাৰী সৱলীকৰণত শিক্ষাৰ ভূমিকা):

"Educate your women first and leave them to themselves: then they will tell you what reforms are necessary for them"__Swami Vivekananda.

   নাৰী সকল দেশ বা সমাজৰ মেৰুদণ্ড স্বৰূপ।এখন দেশ বা সমাজৰ উন্নতি বহুলাংশে নিৰ্ভৰ কৰে সেই দেশৰ নাৰীৰ প্ৰগতিৰ ওপৰত।নাৰীসকলক বাদ দি পৃথিৱীৰ কোনো দেশেই প্ৰগতিৰ পথত আগুৱাব নোৱাৰে।সমাজত নাৰীৰ স্থিতি যিমানেই সক্ৰিয় আৰু সন্মানজনক হব সিমানেই আমাৰ সমাজ ব্যৱস্থাও উন্নত হব।ইউৰোপ, আমেৰিকা আদি উন্নত দেশসমূহৰ নাৰীসকলবহু বছৰ আগৰ পৰাই পুৰুষৰ সমানেই সকলো দিশতে আগবঢ়া।আমাৰ দেশৰ সংবিধানেও নাৰীক পুৰুষৰ সমানে অধিকাৰ দিছে যদিও আমাৰ পুৰুষ প্ৰধান সমাজত প্ৰচলিত কিছুমান ধাৰণাৰ বাবে নাৰীক সদায় পুৰুষৰ অধীন কৰি ৰখাৰ প্ৰৱণতা দেখা যায়।পুৰুষৰ সমানে আগবাঢ়ি যোৱাৰ অধিকাৰ নাৰীৰো আছে যদিও নাৰীয়ে এনে কিছুমান সমস্যাৰ সন্মুখীন হবলগীয়া হয় ,যাৰবাবে নাৰীৰ সুপ্ত শক্তিয়ে প্ৰাধান্য নোপোৱাকৈ থাকি যায়।নাৰী পুৰুষৰ ওচৰত শাৰীৰিক, মানসিক, অৰ্থনৈতিক, ৰাজনৈতিক, সামাজিক স্থানত বাধাৰ সন্মুখীন হয়।সেয়েহে বৰ্তমান সময়ত "নাৰী সৱলীকৰণ"(Women Emperment)বিষয় টিৰ ওপৰত অধিক গুৰুত্ব প্ৰদান কৰা হৈছে।নাৰী সৱলীকৰণৰ বাবে প্ৰয়োজন হয় উপযুক্ত শিক্ষা।শিক্ষাইহে নাৰীক সৱলীকৰণৰ দিশত আগুৱাই নিব পাৰিব।সেয়েহে নাৰী সৱলীকৰণৰ বাবে শিক্ষাক অগ্ৰাধিকাৰ দিবই লাগিব।

          শিক্ষা আৰু সৱলীকৰণৰ মাজত গভীৰ সম্পৰ্ক আছে।নাৰীসকলক সকলো প্ৰকাৰৰ আৰ্থ-সামাজিক দমন, নিপীড়নৰ পৰা মুক্ত কৰি পুৰুষৰ সমানে সকলো প্ৰকাৰৰ অধিকাৰ প্ৰদান কৰা প্ৰক্রিয়াক সৰল অৰ্থত নাৰী সৱলীকৰণ আখ্যা দিয়া হয়।ইয়াৰ বাবে সমাজ জীৱনত প্ৰকৃত গণতান্ত্ৰিক বাতাবৰণ সৃষ্টি হোৱাটো প্ৰয়োজন।এনে সকলো কাৰ্যৰ বাবে শিক্ষাৰ ভূমিকা আৰু প্ৰয়োজনীয়তা অধিক।শিক্ষাইহে নাৰীসকলৰ ব্যক্তিসত্তা বিকশাই তুলি দৈহিক আৰু মানসিক ভাৱে সক্ষম কৰি তুলিব পাৰিব।

           

             সাংবিধানিক  সমতা, আইনী সুৰক্ষা আৰু চৰকাৰী সা-সুবিধা সমূহ পৰ্যাপ্ত পৰিমানে থকাৰ পাছতো ভাৰতবর্ষৰ বহুতো অঞ্চল নাৰী সৱলীকৰণত এতিয়াও পিছ পৰি থকা দেখা যায়।কেৱল চৰকাৰী আঁচনি আৰু আইনৰ অধিনিয়মসমূহেই নাৰী সৱলীকৰণৰ বাবে যথেষ্ট নহয়।ইয়াৰ বাবে প্ৰয়োজন হয় শিক্ষাৰ।"National Curriculum  Framework" মতে "Education of women is an important key to improving health, nutrition and education in the family and also empowering them to participate in decision making". তদুপৰি শিক্ষাই নাৰীসকলৰ আৰ্থিক নিৰাপত্তা, আত্মবিশ্বাস, সুস্বাস্থ্য,বহুমুখী প্ৰতিভাৰ বিকাশকে ধৰি জীৱনৰ প্ৰতিটো প্ৰত্যাহ্বানৰ মুখামুখি হব পৰাকৈ সাজু কৰি তোলে।

            ভাৰত চৰকাৰে National Literacy Mission(NLM)1988চনত মহিলা সকলৰ বাবে বহল ভিত্তিক শিক্ষাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিছে যিয়ে মহিলা সকলৰ অৰ্থনৈতিক স্বচ্ছলতাৰ বাট সুচল কৰিব পাৰে। সৱলীকৰণে সমাজত চলি থকা নাৰী পৰাধীনতা আৰু একঘেয়ামী ঘৰুৱা কাম সমূহৰ পৰা মুক্ত কৰিবৰ বাবে প্ৰচেষ্টা লোৱাৰ উপৰিও সমাজত নাৰীৰ স্থানৰ প্ৰতি সচেতনতাৰ ভাব জগাই তোলাৰ ওপৰত প্ৰাধান্য দিছিল।শিক্ষাৰ দ্বাৰা এগৰাকী নাৰীয়ে নিজকে গঢ় দিয়াৰ লগতে সূক্ষ্ম বিশ্লেষণাত্মক দৃষ্টিভঙ্গীৰে যিকোনো সমস্যা সমাধান কৰিব পাৰে।তদুপৰি শিক্ষাই পৰম্পৰাগত ক্ষমতা গাথঁনিত থকা লিংগ বৈষম্যৰ বিষয়েওএগৰাকী মহিলাক সচেতন কৰি তোলে।

শিক্ষাৰ দ্বাৰা নাৰী সৱলীকৰণৰ বাবে লবলগীয়া পদক্ষেপ সমূহ হৈছে--

১/নাৰীৰ বাবে আছুতীয়া শিক্ষানুষ্ঠান স্থাপন কৰা।

২/সমাজত পৰম্পৰাগত ভাৱে চলি অহা কিছুমান ৰীতি নীতি যেনে-বাল্য বিবাহ, শিশু শ্রমিক, যৌতুক-ব্যৱস্থা, কন্যা ভ্ৰূণ হত্যা, বহুপত্নী বিবাহ আদিৰ বিৰুদ্ধে জন সচেতনতা সৃষ্টি কৰিব লাগে আৰু চৰকাৰী আঁচনি আৰু আইনৰ সহায়ত এইবোৰ বন্ধ কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে।

৩/গ্ৰামাঞ্চলৰ মহিলাসকলৰ শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত মহিলা সমিতি, ৰাজ্যিক মহিলা শিক্ষা পৰিষদ, বিভিন্ন জিলা সন্থা আদিৰ মাজত এটা সু সম্পৰ্ক গঢ়ি তুলিব লাগিব যাতে তেওঁলোকে একেলগে মহিলা শিক্ষাৰ গুৰুত্বৰ ক্ষেত্ৰত মাত মাতিব পাৰে আৰু জন সাধাৰণৰ মাজত সচেতনতা জগাই তুলিব পাৰে।

৪/দৰিদ্ৰ সীমাৰেখাৰ তলৰ ছাত্ৰী সকলৰ বাবে শৈক্ষিক অনুদানৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে যাতে তেওঁলোকে অৰ্থৰ অভাৱত শিক্ষাৰ পৰা বঞ্চিত নহয়।ইয়াৰোপৰি ছাত্ৰীসকল যাতে শিক্ষাৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হয়, তাৰবাবে চৰকাৰে বিভিন্ন আঁচনিৰ সহায়ত বিভিন্ন সা-সুবিধাৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে।

৫/গ্ৰামাঞ্চলৰ মহিলাসকলৰ বাবে বিভিন্ন বৃত্তিমূলক আৰু কাৰিকৰী শিক্ষাৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে আৰু উপযুক্ত প্ৰশিক্ষণ আৰু চৰকাৰী সাহায্যৰ দ্বাৰা তেওঁলোকক আত্মনির্ভৰশীল কৰি তুলিব লাগে।

৬/চৰকাৰ আৰু NGO ৰ পাৰস্পৰিক সহযোগিতাৰ যোগেদি নাৰী সৱলীকৰণৰ চৰকাৰী আঁচনি সমূহৰ সফল ৰূপায়ণৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে।

           এখন সুস্থ সবল সমাজ গঠনত নাৰীৰ ভূমিকা অনস্বীকাৰ্য প্ৰতিগৰাকী নাৰীৰ মাজত বহুতো প্ৰতিভা সুপ্ত হৈ থাকে।শিক্ষা হৈছে এক শক্তিশালী আহিলা, যিয়ে নাৰীসকলৰ মাজত থকা প্ৰতিভাসমূহ বিকাশৰ যোগেদি নাৰীসকলক উন্নতিৰ শিখৰলৈ লৈ যাব পাৰে আৰু পুৰুষ মহিলাৰ মাজত থকা অসমতা সমূহ দূৰ কৰি সমাজত নাৰীৰ পদমৰ্যাদা বৃদ্ধি কৰিব পাৰে।এগৰাকী শিক্ষিত নাৰী নিজৰ অধিকাৰ সমূহৰ বিষয়ে সদায় সচেতন হয় আৰু নিজৰ কৰ্তব্য সমূহ সুচাৰুভাৱে পালন কৰিব পাৰে।এগৰাকী শিক্ষিত নাৰীয়েহে পৰিয়াল আৰু সমাজ এখনক শুদ্ধ পথেৰে পৰিচালিত কৰিব পাৰে।

             গতিকে আমি ক'ব পাৰো যে শিক্ষাই নাৰী সৱলীকৰণত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে।নাৰীসকলৰ মাজত ব্যাপকভাবে শিক্ষাৰ প্ৰসাৰ হ'লে সুসংগঠিতভাবে সকলো নিৰ্যাতনৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিয়াৰ উপৰিও নিজৰ কাৰ্যদক্ষতা, সামাজিক দায়বদ্ধতা, সামাজিক আৰু ৰাজনৈতিক তৎপৰতা আৰু সচেতনতাৰ সহায়ত সমাজত নাৰী পুৰুষৰ সমতা স্থাপন কৰিব পাৰিব।

           

Indian Government Schemes for Women Empowerment

 বৰ্তমান আমাৰ দেশৰ চৰকাৰে মহিলাসকলৰ স্বাস্থ্য, শিক্ষা আদিত অধিক গুৰুত্ব দিছে আৰু সামাজিক কাম কাজত  মহিলাসকলৰ অংশগ্ৰহণ বৃদ্ধি কৰিবৰ বাবে মহিলা সবলীকৰণত অধিক গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিছে।

ভাৰত চৰকাৰে২০১০ চনৰ ৮ মাৰ্চত "মহিলা সৱলী কৰণৰ ৰাষ্ট্ৰীয় অভিযান "আৰম্ভ কৰে।"মিছন পূৰ্ণ শক্তি" নামৰ এই অভিযানৰ অধীনত মহিলা সকলৰ দক্ষতা বৃদ্ধি কৰা আৰু দেশৰ সুস্থ নাগৰিক হিচাবে গঢ়ি তোলাৰ লক্ষ্য বান্ধি লোৱা হয়।১৯৯২ চনৰ জানুৱাৰী মাহত ভাৰতৰ সংবিধানৰ নিৰ্দেশনা মৰ্মে ভাৰতীয় সংসদে "ৰাষ্ট্ৰীয় মহিলা আয়োগ-১৯৯০)বিধেয়কৰ যোগেৰে"ৰাষ্ট্ৰীয় মহিলা আয়োগ"প্ৰতিষ্ঠা কৰে।এই আয়োগৰ মুখ্য উদ্দেশ্য হৈছে মহিলাৰ অধিকাৰৰ বাবে প্ৰতিনিধিত্ব কৰা।ইয়াৰ লগতে তেওঁলোকে যৌতুক, কৰ্মৰত মহিলাৰ সমান প্ৰতিনিধিত্ব, কৰ্মক্ষেত্ৰত মহিলাৰ শোষণ আদিৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতে।ভাৰতীয় সংবিধানৰ ৭৩ নং আৰু ৭৪ নং সংশোধনীত (১৯৯৩)ত স্থানীয় নিকায় সমূহত মহিলাৰ বাবে আসন সংৰক্ষণৰ ব্যবস্থা কৰিছে।

          ইয়াৰোপৰি ভাৰত চৰকাৰে মহিলাসকলৰ কল্যাণ আৰু নিৰাপত্তাৰ বাবে কিছুমান আঁচনি গ্ৰহণ কৰিছে।সেই সমূহ হৈছে-

* ৰাষ্ট্ৰীয় মহিলা কোষ(R M K)1992-93

*মহিলা সমৃদ্ধি যোজনা(M S Y)1993

*ইন্দিৰা মহিলা যোজনা(I M Y)1995

*স্ব-শক্তি গোট

*ইন্দিৰা প্ৰিয়দর্শিনী যোজনা

*কৰ্মৰত মহিলাৰ আবাস

*কিশোৰী সৱলীকৰণৰ বাবে ৰাজীৱ গান্ধী আঁচনি

*সমন্বিত শিশু বিকাশ যোজনা(I C D S)

*মহিলা উন্নয়ন নিগম

*ৰাষ্ট্ৰীয় মহিলা সবলীকৰণ অভিযান

*মহিলাৰ বাবে প্ৰশিক্ষণ আৰু ৰোজগাৰ কাৰ্যক্ৰম(S T E P)

*কৰ্মৰত মহিলা মাতৃসকলৰ বাবে শিশুগৃহ আদি।

            বৰ্তমানৰ মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোদী চৰকাৰে 2015 চনৰ 22 জানুৱাৰী তাৰিখে"বেটি বচাও বেটি পঢ়াও"(B B B P)নামৰ এলানি কাৰ্যসূচীৰ হাতত লৈছে।এই অভিযানৰ প্ৰাথমিক লক্ষ্য হৈছে লিংগ বৈষম্যৰ অনুপাত হ্ৰাস কৰা।কন্যা সন্তানৰ বাবে কল্যাণমূলক সেৱা প্ৰদানেৰে দক্ষতা বৃদ্ধি তথা সচেতনতা বৃদ্ধি কৰাত এই অভিযানে গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে।তদুপৰি2001 বৰ্ষটোক"মহিলা সবলীকৰণৰ বৰ্ষ"হিচাপে ঘোষনা কৰি মহিলা সবলীকৰণত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে।

নাৰী, নাৰীবাদ বনাম নাৰীৰ সম অধিকাৰ

 নাৰী পৃথিৱীৰ শ্ৰেষ্ঠতম কবিতা, সৌন্দৰ্যৰ আকৰ।নাৰীৰ অবিহনে জানো পৃথিৱীৰ সৃষ্টিৰ সম্ভাৱনাক কল্পনা কৰিব পাৰি?প্ৰকৃততে পৃথিৱীখনক যিয়ে ইমান বৈচিত্ৰময় কৰি ৰাখিব পাৰিছে তাৰ ভিতৰত নাৰীও অন্যতম।নাৰী তেজস্বীনি।নাৰীৰ সৌন্দৰ্যই কোনো সৃষ্টি কাৰী লিখকৰ লিখনিৰ আধাৰ হৈ পৰে,কোনো শিল্পীৰ হৈ পৰে তুলিকা।নাৰীৰ এই সৌন্দৰ্যত দেহৰ সৌন্দৰ্যৰ লগতে মনৰ সৌন্দৰ্য তথা ব্যক্তিত্ব, বুদ্ধিমত্তা, সৃজনীশীলতা আদি সাঙোৰ খাই আছে।এগৰাকী নাৰীৰ মাজত লুকাই থাকে প্ৰচুৰ বুদ্ধিমত্তা আৰু সৃজনীশীলতা।কেৱল দৈহিক ভাবে সুন্দৰ হ'লেই এগৰাকী নাৰী সুন্দৰ হ'ব নোৱাৰে।নাৰী সৌন্দৰ্যৰ মূল আধাৰ হ'ল এটি সুন্দৰ মন আৰু ব্যক্তিত্ব।প্ৰখৰ মেধা আৰু বুদ্ধিমত্তাৰ ফলত আজিৰ নাৰী উন্নতিৰ শিখৰত আৰোহণ কৰিছে।অমৃতা প্ৰীতম, মেধা পাটকাৰ, টছলিমা নাচৰিন, মহাশ্বেতাদেৱী আদিৰ দৰে নাৰীয়ে তাৰুণ্য বজাই ৰাখিছে য'ত দেহৰ সৌন্দৰ্যত কৈ মনৰ সৌন্দৰ্যইহে প্ৰাধান্য পাইছে।

             কিন্তু সেয়ে হ'লেও যুগে যুগে আমাৰ সমাজত নাৰী লাঞ্ছিতা, বঞ্চিতা আৰু সদায় হেয় প্ৰতিপন্ন কৰি অহা হৈছে।সেয়ে নাৰীৰ ন্যায্য প্ৰাপ্তিৰ দাবীত আত্ম-প্ৰতিষ্ঠা আৰু আত্ম অধিকাৰ, আত্ম পৰিচয়ৰ সুযোগ সুবিধাৰ যোগসূত্ৰ হিচাপেই জন্ম হয় নাৰীবাদৰ।"নাৰীবাদ"(Feminism) হৈছে বিংশ শতাব্দীত উদ্ভূত এক দৰ্শন যি দৰ্শনে পুৰুষৰ সমানে সকলো ক্ষেত্ৰতে নাৰীৰ সমতা, স্বাধীনতাত বিশ্বাস কৰে।নাৰীবাদ হৈছে পুৰুষৰ সমানে ৰাজনৈতিক, আইন, অৰ্থনৈতিক আৰু অন্যান্য অধিকাৰসমূহৰ ক্ষেত্ৰত সফলতা অর্জনৰ জৰিয়তে মহিলাৰ স্থান, মৰ্যদা অগ্ৰ গামী কৰাৰ এক তত্ব বা আন্দোলন।ইৰিছ কৰ্মী ফ্ৰেনচেচ পাৱাৰ ক'বলে  ১৮৮৪ চনত নাৰীবাদ শব্দটো পোন প্ৰথম বাৰৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিছিল।১৮৩৭ খ্ৰীষ্টাব্দত ফৰাচী দাৰ্শনিক তথা ইউৰোপীয় সমাজবাদী চাৰ্লছ ফুৰিয়ে প্ৰথম"নাৰীবাদ"শব্দটো আনুষ্ঠানিক ভাৱে ব্যৱহাৰ কৰিছিল।১৮৭১ চনত ফ্ৰান্সৰ এক চিকিৎসমূলক বৰ্ণনাৰ নাৰীবাদী শব্দৰ উল্লেখ পোৱা যায়।আন এজন ফৰাচী লেখক আলেকজেণ্ডাৰ ডুনামচে মহিলাসকলক বুজাবলৈ"নাৰীবাদ"শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰিছিল।১৭৯২ চনত মেৰী উইলষ্টন ক্ৰাফটৰ"এ ভিণ্ডিকেচন অৱ দ্য ৰাইটচ অৱ উইমেন",১৮৪৫ চনত মাৰ্গৰেট ফুলাৰৰ"উইমেন ইন দ্য নাইনটিন্থ চেঞ্চুৰি"আৰু ১৮৬৯ চনত জন ষ্টুৱাৰ্ড মিলৰ"দ্য ছাবজেকচন অৱ উইমেন"নামৰ গ্ৰন্থকেইখনে নাৰীবাদক সুষ্পষ্ট ধাৰণাৰে সুনিৰ্দিষ্ট ৰূপেৰে সজাই তুলিবলৈ সক্ষম হ'ল।বৰ্তমান নাৰীবাদে মাক্সবাদ, মনোজ্ঞ বিশ্লেষণাত্মক তত্ব, বিভিন্ন যুক্তিযুক্ত কাৰ্য প্ৰণালী আদিক সামৰি পেলাইছে।

        নাৰীবাদী ধাৰণাৰ মূলভেটি পাশ্চাত্য যদিও ই লাহে লাহে প্ৰাচ্যৰ ফালেও প্ৰসাৰ লাভ কৰে।অৱশ্যে পাশ্চাত্যৰ নাৰীবাদী ধাৰণা আৰু প্ৰাচ্যৰ ধাৰণাৰ মাজত পাৰ্থক্যৰ পৰিলক্ষিত হয় বুলি একাংশ পণ্ডিতে মতপোষণ কৰে।ভাৰতীয় নাৰীবাদৰ ধাৰণা পশ্চিমীয়া নাৰীবাদৰ এক বৰ্ধিত ৰূপ।ভাৰতীয় নাৰীবাদৰ নিজা ৰূপ আজিও গঢ় লৈ নুঠিল।ইউৰোপীয় আৰু আমেৰিকান নাৰীবাদৰে এক প্ৰসাৰিত ৰূপ হিচাপে ভাৰতীয় নাৰীবাদ মূল ভাৰতীয় সূতিটোৰ পৰা নিলগতে ৰৈ গ'ল।

           নাৰীবাদ আৰু নাৰীৰ সম অধিকাৰ এই দুয়োটা বিষয় দেখাত একে যেন লাগিলেও ইয়াৰ মাজত পাৰ্থক্য পৰিলক্ষিত হয়।নাৰীৰ অধিকাৰ মানে হৈছে এগৰাকী নাৰীয়ে জন্মগত ভাবে লাভ কৰা অধিকাৰ।এগৰাকী নাৰীয়ে নিজৰ ঘৰখনত, সমাজখনত, কৰ্ম স্থলীত, ধৰ্মীয় অনুষ্ঠান,শিক্ষানুস্থানত পুৰুষৰ সমানে সন্মান আৰু পদবী লাভ কৰিলেহে সম অধিকাৰ পোৱা বুলি গণ্য কৰিব পাৰি

নাৰীবাদেও নাৰীয়ে পুৰুষৰ সমানে সকলো ক্ষেত্ৰতে আগবাঢ়ি যোৱাটো সমৰ্থন কৰে যদিও কোনো কোনো ক্ষেত্ৰত নাৰীবাদে নাৰীক দুৰ্বল কৰি পেলোৱা দেখা যায়।ইয়াৰোপৰি নাৰীবাদে আগবঢ়োৱা ধাৰণাসমূহ কেতিয়াবা আপেক্ষিক বা পক্ষপাতমুলক হ'ব পাৰে।কিন্তু সম অধিকাৰে নাৰীক পুৰুষৰ সমানে সকলো ক্ষেত্ৰতে সমতা প্ৰদান কৰা বিষয়ত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰে।দ্বিতীয়তে নাৰীবাদ মানেই এক পুৰুষ বিদ্বেষ ধাৰণা মানুহৰ মনত শিপাই গৈছে।এচাম মানুহৰ মতে নাৰীবাদ মানেই পুৰুষৰ বিৰোধিতা কৰা।মানুহৰ এনে ভুল ধাৰণাৰ বাবেই নাৰীবাদী দৰ্শন ফলপ্ৰসূ হোৱাত বাধাৰ সৃষ্টি হয়।কিন্তু নাৰীৰ সম অধিকাৰে এগৰাকী নাৰীয়ে মানুহ হিচাপে পাব লগা সা সুবিধা সমূহৰ সম্পর্কেহে নীতি নিৰ্দেশনা দি আহিছে।

               কিন্তু এতিয়াও বহু ক্ষেত্ৰত নাৰী পদে পদে লাঞ্ছিতা, বঞ্চিতা হৈ ৰয়।এতিয়াও প্ৰতিটো খোজতে নাৰী বৈষম্যৰ সন্মুখীন হব লগা হয়।প্ৰতিদিনে নাৰী নিৰ্যাতনৰ খবৰ, ধৰ্ষণ ৰ  খবৰ, যুৱতী অপহৰণৰ খবৰে বাতৰিৰ শিৰোনাম দখল কৰে।ভাৰতীয় সংবিধানে বৰ্তমান nsri সুৰক্ষা তথা অধিকাৰৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি নাৰী সুৰক্ষা, অধিকাৰ, সৱলীকৰণ,ঘৰুৱা  হত্যা হিংসা,যৌতুক প্ৰথা নিৰোধ, সতীদাহ, বাল্য বিবাহ, সমহাৰত দৰমহা বা হাজিৰা আদিৰ ক্ষেত্ৰত বহু আইন প্ৰণয়ন কৰিছে।১৯৯০ চনত ৰাষ্ট্ৰীয় মহিলা আয়োগ গঠন কৰি আৰু ৰাজ্যিক মহিলা আয়োগসমূহৰ জৰিয়তেও নাৰীৰ এনেবোৰ সমস্যাৰ ক্ষেত্ৰত দৃঢ় পদক্ষেপেৰে নাৰীৰ সুৰক্ষাৰ বাবে আগবাঢ়ি যাবলৈ পৰামৰ্শ দিয়া হৈছে।তথাপি বেছিভাগ সমস্যাতে ন্যায় লাভ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত আশানুৰূপ ভাবে এই আইন সমূহ ফলপ্ৰসূ হোৱা দেখা নাযায়।নাৰীৰ সম অধিকাৰৰ ক্ষেত্ৰত মানুহৰ মাজত সচেতনতা গঢ়ি তুলিবলৈ হ'লে এই আইন সমূহৰ বিষয়ে সকলো শ্ৰেণীৰ লোকৰ মাজত প্ৰচাৰ কৰিব লাগিব আৰু সাধাৰণ লোক সকলক এই আইনসমূহৰ বিষয়ে অৱগত কৰিব লাগিব।

           নাৰীৰ সম অধিকাৰ আইনেই হওক বা নাৰীবাদী দৰ্শনেই হওক প্ৰথম কথা হ'ল নাৰী আৰু পুৰুষ উভয়ে উভয়ক সন্মান জনাব পাৰিলেহে সুস্থ সমাজ এখন বৰ্তি থাকিব।নাৰীৰ মৰ্যাদা আৰু সন্মান প্ৰাপ্তিৰ বাবে আজিৰ নাৰী পুৰুষ দুয়ো পক্ষৰে প্ৰচেষ্টা আৰু সদ্ভাৱৰ প্ৰয়োজন।সবল নাৰী আৰু সৎ পুৰুষৰ সন্মিলিত প্ৰচেষ্টাত হে এখন সুন্দৰ আৰু নিকা সমাজ গঢ় লৈ উঠিব।